Kujawskie przypadki Bolesława Pobożnego. W okresie rozbicia dzielnicowego poważnym graczem na arenie politycznej książąt piastowskich był Bolesław Pobożny. W schyłkowym okresie swojego panowania dzierżył całą Wielkopolskę, Kujawy a także był regentem na Mazowszu. Istotnym elementem jego polityki "były sprawy Kujawskie". Aby poznać ciekawą sylwetkę władcy należy cofnąć się do jego młodości. Bolesław Pobożny ( Waleczny ) wg Agnieszki Lewickiej. Książę ten władał częścią Wielkopolski i toczył z Kazimierzem I ciężkie boje o Pakość. Bolesław urodził się między 1224 a 1227 rokiem i był synem księcia wielkopolskiego Władysława Odonica i Jadwigi Pomorskiej ( dokładne pochodzenie księżniczki nie jest znane, istnieje pogląd, że była Morawianką ). Dzieciństwo bohatera artykułu nie było łatwe, ojciec, Władysław Odonic, przegrywał większość batalii z rywalami i w końcu rządził tylko grodami w Ujściu i Nakle. Porażki ojca nauczyły Bolesława, iż w walce o poszerzenie panowania należy współpracować z silnymi władcami. W 1239 r. zmarł Władysław Odonic, schedę po ojcu objął w całości jego pierworodny syn Przemysł I. Bardzo szybko bo w latach 1239-1245 Przemysł I odzyskał wszystkie utracone przez ojca ziemie ( poznańską, kaliską, gnieźnieńską ).Bolesław nie mógł wtedy samodzielnie rządzić ponieważ był niepełnoletni. W swych działaniach młodszy Odonic wspierał Przemysła I m. in. w konflikcie rycerstwa wielkopolskiego o przywileje immunitetowe. Przemysł I docenił lojalność brata i w 1245 podczas mszy ku pamięci św. Wojciecha pasował go na rycerza a w 1247 oddał Bolesławowi we władanie ziemię kaliską. Nie było to rozległe księstwo i w dodatku kontaktami politycznymi z innymi piastami zajmował się nadal Przemysł I. Nie był to sprawiedliwy podział ojcowizny, toteż już w roku 1249 Bolesław wymógł na bracie przyłączenie do swojego księstwa także ziemi gnieźnieńskiej. Obaj Odonicze popadli z czasem w konflikt. Przemysł I aż przez 3 lata więził Bolesława w Poznaniu. Sprawa pogorszenia stosunków między braćmi jest do dziś niewyjaśniona, wiadomo jednak, że obydwu pojednał arcybiskup Pełka na zjeździe w Pogorzelicy. Niespodziewana śmierć Przemysła I w 1257 r., otworzyła przed Bolesławem możliwość "wypłynięcia na szerokie wody władzy i polityki". Jeszcze w tym samym roku zajął dzielnicę brata i poślubił księżniczkę węgierską Jolendę Helenę, córkę Beli IV, tym samym stając się poplecznikiem króla Węgier a przeciwnikiem króla Czech. Jeszcze za życia Bolesława zwano go "Pobożnym". Przydomek łączy się z licznymi fundacjami księcia na rzecz kościoła. Władca szczególnie upodobał sobie zakon franciszkański ( fundacje w Kaliszu, Gnieźnie, Śremie, Pyzdrach, Obornikach ). Ciekawostką jest, że Bolesław Pobożny posługiwał się SZCZERBCEM- mieczem koronacyjnym królów Polski. Istnieje hipoteza, że ów miecz został wykonany nie dla Bolesława Chrobrego a dwa wieki później dla Bolesława Pobożnego. ten ostatni mógł ten miecz wykorzystywać jako atrybut ceremonialny w sądach książęcych. Ważnym elementem polityki Bolesława Pobożnego były stosunki dyplomatyczne z księciem Kazimierzem I Kujawskim. Od samego początku kontakty te były złe. Punktem zapalnym była kasztelania lądzka, tą jako posag swojej córki Konstancji podarował Henryk II Pobożny, Kazimierzowi I Kujawskiemu. Decyzji tej nie uznawał ani Przemysł I ani Bolesław Pobożny. Z czasem brat Bolesława pogodził się z tym faktem i związał się sojuszem z kujawskim księciem. Do rewindykacji tych postanowień Bolesław Pobożny powrócił po śmierci brata w latach 1258-1261. Opisywany władca zmontował przeciwko Kazimierzowi koalicję złożoną z wojsk: Wraścisława III (księcia zachodniopomorskiego), Siemowita Mazowieckiego, Bolesława Wstydliwego i Romana Halickiego. Wojna początkowo toczyła się na terenie księstwa Bolesława Pobożnego. Kazimierz Kujawski zajął grody w Pakości, Kruszwicy i Strzelnie. Co więcej książę z Kujaw w Pakości zaczął budować swój zamek obronny. Mimo tych sukcesów Kazimierzowi Kujawskiemu zabrakło środków do toczenia wojny z tak szeroką koalicją. Przyparty do muru oddał nie tylko sporną kasztelanię lądzką ale także Pakość, Kruszwicę, Strzelno oraz wydzielił dla swojego syna Leszka Czarnego- księstwo sieradzkie. Ponownie w sprawy Kujawskie, Bolesław Pobożny zaangażował się w latach 1269-1273 (jego przeciwnik Kazimierz Kujawski już nie żył). W roku 1269 doszło do buntu rycerstwa na Kujawach. Rycerz Teodoryk z Prus, wydał w tymże roku Bolesławowi, Bydgoszcz. W 1270 roku wojska wielkopolskiego księcia wkroczyły do Inowrocławia. Nie byla to bynajmniej okupacja Kujaw inowrocławskich. Rycerstwo i duchowieństwo tych ziem witało Bolesława jako wyzwoliciela. Książę był tu postrzegany jako sprawny polityk, dzielny wojownik i świetny administrator. Nie panował jednak na Kujawach zbyt długo ponieważ dzielnicę tę przekazał swojemu poplecznikowi Leszkowi Czarnemu. Bolesław Pobożny zwany też kaliskim a od niedawna walecznym wydał Statut Kaliski w dokumencie tym brał w ochronę prawną Żydów i regulował ich relacje z chrześcijanami. Władca ten najbardziej znany jest z wojen z Brandenburczykami, które toczył z nimi przez wiele lat. W 1279 roku księcia złożyła gorączka ( prawdopodobnie silna odmiana grypy ). Zmarł 13 lub 14 kwietnia 1279 r., wcześniej przekazując swojemu bratankowi, Przemysłowi II, księstwo kalisko- gnieźnieńskie. Bolesław Pobożny pozostawił wśród potomnych opinię władcy sprawiedliwego, prawodawcy, pogromcy Niemców. W XIII wieku był księciem wybitnym obok takich mężów jak Henryk Brodaty czy Leszek Czarny.